သုံးတန္ခ်မ္းသာ ေရာက္ဖို႔ရာ စိတ္သာႏိုင္ေအာင္ထိန္း

၊ သာဝတၱိျပည္မွသူေဌးသားတစ္ဦးသည္မိမိအိမ္သို႔
ႂကြလာေတာ္မူေသာဆရာမေထရ္ကို" တပည့္ေတာ္သည္
ဆင္းရဲမွလြတ္ၿငိမ္းလိုပါသည္။ဆင္းရဲမွလြတ္ၿငိမ္းျခင္း
တရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါ " ဟုေလ်ွာက္၏။
မေထရ္က--"ဒါယကာ၊တစ္ကယ္ပင္ဆင္းရဲဒုကၡမွ
လြတ္လိုလ်ွင္--
၁။ စာေရးတံမဲခ်၍ ေပးလွဴေလာ့
၂။ ဆယ့္ငါးရက္တစ္ႀကိမ္တိုင္းေပးလွဴအပ္ေသာ
ပကၡိကဘတ္ကိုေပးလွဴေလာ့
၃။ ဝါဆိုေက်ာင္းကိုေပးလွဴေလာ့
၄။ သကၤန္းအစ႐ွိေသာပစၥည္းတို႔ကိုေပးလွဴေလာ့
၅။ မိမိပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို သုံးပုံ ပုံ၍တစ္ပုံကိုရင္းႏွီးေရာင္း
ဝယ္ေလာ့ တစ္ပုံကိုသားမယားတို႔အားေမြးျမဴေလာ့
တစ္ပုံကိုဘုရားသာသနာ၌အလွဴဒါနျပဳေလာ့ " ဟုဆို၏။
၊ သူေဌးသားသည္ထိုအတိုင္းအလုံးစုံကိုျပဳၿပီးေနာက္
" အရွင္ဘုရား၊ယခုထက္ပိုလြန္၍အဘယ္သို႔ျပဳရပါအံ့နည္း"
ဟုေလွ်ာက္၏။ " ဒါယကာ၊သရဏဂုံသုံးပါးႏွင့္တကြ
ငါးပါးသီလကိုေဆာက္တည္ေလာ့ "ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
သူေဌးသားလည္းထိုအတိုင္းျပဳၿပီးေသာ္ထိုထက္ပို၍
ျပဳလိုပါသည္ဟုေလွ်ာက္ျပန္၏။
၊ ဆယ္ပါးေသာသီလကိုေစာင့္ထိန္းေလာ့ဟုဆို၏။
ထိုကဲ့သို႔တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္တက္၍ေကာင္းမွဳကံကို
ျပဳေသာေၾကာင့္အႏုပုဗၺသူေဌးသားဟုေခၚေလသည္။
ဆယ္ပါးသီလကိုေစာင့္ထိန္းၿပီးေနာက္ထို႔ထက္လြန္၍
ျပဳလိုပါသည္ဟုေလွ်ာက္ျပန္ေသာ္ရဟန္းျပဳေလာ့ဟုဆို၍
ရဟန္းျပဳေပး၏။
၊ ထိုသူေဌးသားကို အဘိဓမၼာကိုေဆာင္ေသာဆရာက
အဘိဓမၼာျပႆနာကိုေဟာျပေတာ္မူ၏။ျမတ္စြာဘုရား
သာသနာေတာ္၌ဤအမွဳကိုျပဳေလာ့၊ဤအမွဳကိုမျပဳရ
စသျဖင့္ေျပာဆို၏။ဝိနည္းေဆာင္ေသာဆရာေတာ္က
ဝိနည္းေတာ္ကိုသင္ၾကားေပး၏။ဤအမွဳသည္အပ္၏။
ဤအမွဳသည္မအပ္ဟုဆို၏။
၊ သူေဌးသားကစဥ္းစားလာသည္မွာ" ငါသည္ဆင္းရဲျခင္း
ကင္းလို၍သာသနာ ေတာ္တြင္းသို႔ဝင္ခဲ့၏။ဘုရား႐ွင္၏
သာသနာတြင္း၌ ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔၍မရေအာင္ပင္
က်ဥ္းၾကပ္လွ၏။ငါ့အိမ္ငါျပန္၍ေနမွဆင္းရဲမွဳမွလြတ္ေပမည္။
ငါလူထြက္ေတာ့အံ့" ဟုႀကံစည္၏။
၊ ဤသို႔စိတ္၏ေဖာက္ျပန္သည့္အျဖစ္ေၾကာင့္ဝိပႆနာ
ကမၼ႒ာန္းကိုလည္းမလုပ္ႏိုင္၊တမွိဳင္မွိဳင္ေငး၍တျဖည္းျဖည္း
ပိန္ၿပီးလာေတာ့၏။
၊ ႐ွင္သာမေဏတို႔က" အ႐ွင္ဘုရား၊မွိဳင္္၍သာေနသည္။
တေန႔တျခားပိန္လာ၏။အဘယ္ေၾကာင့္နည္း "ဟုေမး၏။
" ငါလူထြက္လိုေသာေၾကာင့္စိတ္မခ်မ္းသာ၍ပိန္ရသည္ "
ဟုဆို၏။႐ွင္သာမေဏတို႔မွတစ္ဆင့္ဆရာတို႔ၾကားလ်ွင္
ထိုိရဟန္းအားဘုရား႐ွင္ထံေခၚေဆာင္၍သြား၏။
ဘုရား႐ွင္က" ခ်စ္သား၊သင္မည္သို႔ျဖစ္သနည္း "ဟုေမး၏။
သူေဌးသားရဟန္းက" တပည့္ေတာ္သည္ဆင္းရဲျခင္းမွ
လြတ္ကင္းလို၍သာသနာေတာ္တြင္းသို႔ဝင္ခဲ့ပါသည္။
အဘိဓမၼာကိုသင္ယူေသာအခါ၌၄င္း၊ဝိနည္းကိုသင္ယူေသာ
အခါ၌၄င္း၊သာသနာတြင္း၌က်ဥ္းၾကပ္လွေသာေၾကာင့္
မလွဳပ္သာမလြန္႔သာဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနရပါ၍ လူထြက္
ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္ကာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ
ေနလိုျခင္းျပင္းျပလွပါသည္ဘုရား "ဟုေလ်ွာက္ထား၏။
၊ ျမတ္စြာဘုရားက"ခ်စ္သား၊သင္တစ္ခုတည္းကိုသာ
ေစာင့္ေ႐ွာက္နိုင္လ်ွင္က်န္ေသာအရာအားလုံးကိုေစာင့္
ေ႐ွာက္ရန္မလို " ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၊ "အ႐ွင္ဘုရား၊ထိုတစ္ခုတည္းေသာေစာင့္ေ႐ွာက္ရန္
ဟူသည္ အဘယ္ပါနည္း"
" ခ်စ္သား၊သင္၏စိတ္တစ္ခုတည္းကိုသာေစာင့္ေ႐ွာက္
ႏိုင္ပါမည္ေလာ " ေမးေတာ္မူလ်ွင္
" ေစာင့္ေ႐ွာက္ႏိုင္ပါမည္ဘုရား "ဟုဝန္ခံ၏။
" ခ်စ္သား၊သင္၏စိတ္ကိုသာေစာင့္ေ႐ွာက္ေလေလာ့၊
ဆင္းရဲဒုကၡမွလြတ္ၿငိမ္းပါလိမ့္မည္ " ဟုၾသဝါဒကိုေပး၍
ေအာက္ပါေဒသနာေတာ္ကိုေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌
ေဟာေတာ္မူေလသည္။
--------------------------------------------------
(၃၆)အလြန္သိမ္ေမြ႔၍ျမင္နိုင္ခဲေသာ
ကာမဂုဏ္အာ႐ုံတို႔၌က်က္စားေလ့႐ွိေသာ
ဤစိတ္ကို ပညာ႐ွိသည္
ေစာင့္ၾကပ္ထိမ္းသိမ္းရာ၏။
ထိုသို႔ေစာင့္ေ႐ွာက္လုံၿခံဳၿပီးေသာစိတ္သည္
လူနတ္နိဗၺာန္သုံးတန္ေသာခ်မ္းသာကို
ေကာင္းစြာေဆာင္ေပ၏။
---------------------------------------------------
ေဒသနာေတာ္အဆုံး၌သူေဌးသားရဟန္းသည္
ေသာတာပတၱိဖိုလ္သို႔ေရာက္ေလ၏။
ဓမၼပဒ၊စိတၱဝဂ္၊ဥကၠဏၭိတဘိကၡဳဝတၳဳ