တိုးပြားမႈဆုတ္ယုတ္မႈလမ္းႏွစ္သြယ္

၊ ေပါ႒ိလမေထရ္သည္ဘုရားခုႏွစ္ဆူတိုင္တိုင္ပိဋကတ္
သံုးပံုကိုအာဂံုေဆာင္လ်က္ငါးရာေသာရဟန္းတို႕အား
တရားေတာ္ကိုပို႕ခ်ေလ၏။ထိုသို႕ပို႕ခ်သျဖင့္တပည့္တပန္း
ေပါမ်ားသည့္အတြက္ဝဋ္ဆင္းရဲမွထြက္ေျမာက္ျခင္းကို
လံု႕လျပဳလိုေသာစိတ္မွ်မရိွ။
၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ထိုေပါ႒ိလကိုသတိသံေဝဂ
ရေစအံ့ဟုၾကံေတာ္မူ၍ေပါ႒ိလကိုျမင္တိုင္းျမင္တိုင္း
" အခ်ည္းႏွီးေပါ႒ိလ၊အခ်ည္းႏွီးေပါ႒ိလ "ဟူ၍သာ
စကားခ်ီ၍မိန္႔ေတာ္မူေလ့႐ွိ၏။ထိုသို႔ၾကားရဖန္မ်ားေသာ္
ေပါ႒ိလသည္စိတ္ကူး၏။
"ငါသည္အ႒ကထာႏွင့္တကြပိဋကတ္သုံးပုံကိုေဆာင္၏။
ငါးရာစီမွ်႐ွိေသာရဟန္းတို႔၏တစ္ဆယ့္႐ွစ္ရပ္ေသာ
ဂိုဏ္းႀကီးတို႔ကိုပို႔ခ်ေပးေန၏။သို႔ျဖစ္ပါလ်က္ဘုရား႐ွင္က
အၿမဲမျပတ္" တုစၧေပါ႒ိလ "ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
စင္စစ္စ်ာန္အစ႐ွိသည္တို႔မ႐ွိေသာေၾကာင့္ဤသို႔မိန္႔ဆို
ျခင္းသာျဖစ္မည္ "ဟုစဥ္းစားမိၿပီးသတိသံေဝဂရလာ၍
ယခုပင္ေတာသို႔ဝင္ၿပီးရဟန္းတရားအားထုတ္ေတာ့မည္ဟု
မိမိကိုယ္တိုင္သပိတ္သကၤန္းတို႔ကိုစီမံ၍ေနာက္ေန႔တြင္
စာသင္ၿပီးထြက္ၾကေသာေနာက္ဆုံးရဟန္း၏ေနာက္မွ
ထြက္၏။
၊ မာနကိုႏွဳတ္ပယ္ၾကျခင္း
၊ ေပါ႒ိလမေထရ္သည္ယူဇနာတစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္႐ွိေသာ
ခရီးကိုသြား၍ေတာေက်ာင္း၌ေနေသာသုံးက်ိပ္မွ်ေသာ
ရဟန္းတို႔၏သံဃာ့မေထရ္ၾကီးထံ " အ႐ွင္ဘုရား၊တပည့္ေတာ္၏
မွီခိုရာျဖစ္ပါေလာ့ "ဟုေလွ်ာက္၏။သံဃာ့မေထရ္က
" ငါ့႐ွင္၊သင္သည္ဓမၼကထိကေပတည္း။ငါတို႔သည္သင့္ကို
မွီ၍အနည္းငယ္မွ်သိအပ္သည္ျဖစ္ရာ၏။အဘယ္ေၾကာင့္
သင္ဤသို႔ေလွ်ာက္ထားသနည္း " ဟုဆိုလ်ွင္
" အ႐ွင္ဘုရား၊ဤသို႔မျပဳပါလင့္၊တပည့္ေတာ္၏ကိုးကြယ္ရာ
ျဖစ္ပါေလာ့ "ထပ္မံေလ်ွာက္ထားျပန္၏။မေထရ္ႀကီးသည္
မိမိေအာက္ငယ္ေသာမေထရ္ထံသြားရန္ညႊန္၏။
ဤသို႔ျဖင့္တဆင့္တဆင့္မိမိေအာက္ငယ္ေသာရဟန္းတို႔
ထံသို႔သာေစလႊတ္၏။
၊ ထိုသုံးက်ိပ္ေသာရဟန္းအားလုံးတို႔သည္အာသေဝါ
ကုန္ခမ္းေသာရဟႏၲာမ်ားသာျဖစ္ၾက၏။ေပါ႒ိလမေထရ္သည္
သင္ထားခဲ့ေသာပရိယတ္ကိုမွီ၍ငါစာတတ္ပုဂၢိဳလ္ငါသိၿပီးသား
ဟူသည့္မာန္မာနကိုပယ္ႏွဳတ္ေတာ္မူလိုၾက၍ေပါ႒ိလကို
မိမိေအာက္ငယ္ေသာမေထရ္ထံသို႔ေစလႊတ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။
၊ ဤသို႔အဆင့္ဆင့္ေစလႊတ္ျခင္းျဖင့္အငယ္ဆုံးခုနစ္ႏွစ္
မွ်သာ႐ွိသည့္သာမေဏငယ္၏ထံသို႔ေရာက္႐ွိေလသည္။
၊ ခုနစ္ႏွစ္အ႐ြယ္သာမေဏထံ၌ကမၼ႒ာန္းယူျခင္း
၊ မာန္ကိုႏွဳတ္ပယ္ၿပီးေသာေပါ႒ိလသည္သာမေဏထံ၌
လက္အုပ္ခ်ီ၍" အိုသူေတာ္ေကာင္း၊ကၽြႏု္ပ္၏ကိုးကြယ္ရာသည္
ျဖစ္ပါေလာ့ "ဟုေတာင္းပန္ေျပာဆို၏။သာမေဏက
" ဆရာျမတ္၊အံ့ဖြယ္ေကာင္းလွေပ၏။အဘယ့္ေၾကာင့္
ဤစကားကိုေျပာဆိုဘိသနည္း။အ႐ွင္ဘုရားသည္
တပည့္ေတာ္ထက္အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္လည္းႀကီး၏။
ဗဟုသုတလည္းမ်ား၏။အ႐ွင္ဘုရားထံ၌သာတပည့္ေတာ္သည္
တစုံတခုသိသင့္သိထိုက္ေသာအေၾကာင္း႐ွိသည္သာ
ျဖစ္ေပရာ၏။ "ဟုေျပာဆို၏။
၊ " အိုသူေတာ္ေကာင္း၊ဤသို႔မဆိုပါလင့္။ငါ၏ကိုးကြယ္ရာသာ
ျဖစ္ပါေစေလာ့ " ဟုေျပာဆိုျပန္၏။
၊ သာမေဏက၊" အ႐ွင္ဘုရားသည္အကယ္၍အဆုံး
အမကိုနာခံပါလ်ွင္တပည့္ေတာ္သည္အ႐ွင္ဘုရား၏
ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ပါေစမည္ "ဟုဆိုေသာ္--
" အိုသူေတာ္ေကာင္း၊ဆံုးမသည္ကို နာခံပါမည္။မီးပုံထဲ
ဝင္ခိုင္းလ်ွွင္ပင္ဝင္ပါမည္ "ဟုဆို၏။
၊ ထိုအခါမနီးမေဝး၌႐ွိေသာအိုင္တစ္ခုကိုညႊန္ျပ၍
"အ႐ွင္ဘုရား၊ဝတ္႐ုံၿမဲေသာသကၤန္းျဖင့္ဤေရအိုင္သို႔
ဆင္းပါေလာ့ "ဟုဆို၏။သာမေဏသည္ေပါ႒ိလရဟန္းမွာ
အဖိုးမ်ားစြာထိုက္တန္သည့္ႏွစ္ထပ္သကၤန္းကိုဝတ္႐ုံထား
သျဖင့္ဆုံးမျခင္းကိုခံႏိုင္၏ေလာဟုစုံစမ္းလို၍ဤသို႔
ဆိုျခင္းျဖစ္၏။
၊ ေပါ႒ိလမေထရ္သည္တစ္ခြန္းတည္းျဖင့္ပင္ေရအိုင္သို႔
သက္ဆင္း၏။သကၤန္းအနားစြန္းတို႔ကိုေရစိုေသာအခါမွ
" အ႐ွင္ဘုရား၊ျပန္လည္ႂကြခဲ့ပါ "ဟုဆိုၿပီးျပန္လာေသာအခါမွ
" အ႐ွင္ဘုရား၊ေတာင္ပို႔တစ္ခု၌အေပါက္ေျခာက္ေပါက္
႐ွိပါ၏။တစ္ခုေသာအေပါက္မွဖြတ္ဝင္သြား၏။ထိုဖြတ္ကို
ဖမ္းလိုေသာသူသည္ဝင္ေပါက္မွတစ္ပါးက်န္အေပါက္ငါးခု
တို႔ကိုပိတ္ဆို႔၍က်န္အေပါက္မွသာလ်ွင္ဖမ္းယူ၏။
ထိုနည္းတူစြာအ႐ွင္ဘုရားသည္ေျခာက္ပါးေသာဒြါရတို႔၌
ျဖစ္ကုန္ေသာအာ႐ုံတို႔တြင္ စကၡဳ၊ေသာတ၊ဃာန၊ဇီဝွါ၊
ကာယ၊စသည့္ငါးဒြါရတို႔ကိုပိတ္၍မေနာဒြါရ၌ကမၼ႒ာန္း
စီးျဖန္းျခင္းအမွဳကိုျဖစ္ေစကုန္ေလာ့ "ဟုသင္ျပ၏။
အၾကားအျမင္မ်ားၿပီးေသာရဟန္းျဖစ္သျဖင့္ဤမွ်ႏွင့္ပင္
ဆီမီးထြန္းညွိ၍ျပလိုက္သကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ေပါ႒ိလမေထရ္သည္
ကရဇကာယ၌ဉာဏ္ကိုသက္ေစ၍ရဟန္းတရားကို
အားထုတ္၏။
၊ ဘုရား႐ွင္၏ကူညီမွဳ
၊ ဘုရား႐ွင္သည္ယူဇနာတစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္အကြာမွ
သီတင္းသုံးေတာ္မူလ်က္ေပါ႒ိလမေထရ္ကိုၾကည့္႐ွဳ
ေတာ္မူၿပီးထိုရဟန္းႏွင့္အတူ႐ွိသကဲ့သို႔ကိုယ္ေရာင္ေတာ္ကို
ႏွံ႔ေစလ်က္ေအာက္ပါဂါထာကိုေဟာေတာ္မူ၏။
----------------------------------------------------
၂၈၂။ကမၼ႒ာန္းအာ႐ုံ၌အားထုတ္မွဳလုံ႔လေၾကာင့္
ပညာျဖစ္ပြား၏။
--အားထုတ္မွဳလုံ႔လမ႐ွိျခင္းေၾကာင့္
ပညာကုန္ခမ္းပ်က္စီးရ၏။
---ပညာျဖစ္ပြားျခင္း၊ပညာဆုတ္ယုတ္ျခင္း
လမ္းႏွစ္သြယ္ကိုသိ၍
--ပညာတိုးပြားေစေသာလမ္းျဖင့္
မိမိကိုယ္ကိုသိမ္းသြင္းရာ၏။
--------------------------------------------------
-ဂါထာေတာ္အဆုံး၌ေပါ႒ိလမေထရ္သည္
အရဟတၱဖိုလ္၌တည္ေလသည္။

ဓမၼပဒ၊မဂၢဝဂ္၊ေပါ႒ိလေတၳရဝတၳဳ