အတြယ္အတာ ပယ္ခြာမွ

 ဝိသာခါဒါယကာမႀကီးသည္သုဒတၱ အမည္႐ွိေသာ
ေျမးမေလးကိုမိမိ၏ကိုယ္စားအိမ္သို႔ႂကြလာေသာ
သံဃာေတာ္မ်ားအားဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳဘြယ္ကိစၥမ်ားကို
ေဆာင္႐ြက္ေစသည္။တစ္ေန႔တြင္ထိုသုဒတၱသည္
႐ုတ္တရက္ေသဆုံးေလသည္။ဝိသာခါသည္ေျမးမေလး၏
အေလာင္းကိုသၿဂၤ ိဳဟ္ၿပီးေနာက္ေသာကတရားပြားမ်ား၍
ဘုရား႐ွင္ထံသြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
၊ ထိုအခါျမတ္စြာဘုရားက ဝိသာခါအား--
"ဤသာဝတၱိျပည္တြင္လူေပါင္းမည္မွ်ေနထိုင္ၾကသနည္း။"
ဟုေမးေတာ္မူ၏။" လူေပါင္းခုနစ္ကုေဋ႐ွိပါသည္ " ဟု
ေလ်ွာက္တင္၏။" ဤခုနစ္ကုေဋေသာလူမ်ားထဲတြင္
သင့္ေျမးမေလးကဲ့သို႔လိမၼာေသာသူမ်ားကိုေတြ႔လွ်င္
သင္ခ်စ္မည္မဟုတ္ေလာ " ဟုေမးေတာ္မူျပန္၏။
" မွန္ပါသည္ဘုရား "ဟုေလ်ွာက္ၾကား၏။ထိုအခါ
ျမတ္စြာဘုရားက" ဤသာဝတၱိျပည္၌ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း
အဘယ္မွ်ေလာက္လူတို႔သည္ေသၾကသနည္း " ဟုေမး၏။
" ေန႔တိုင္းေသလြန္သူတို႔မ်ားလွပါသည္ "ဟုေလ်ွာက္၏။
" ဤသို႔ေန႔တိုိင္းေသလြန္သူမ်ားခဲ့ေသာ္ သင္သည္
ေန႔ညဥ့္႐ွိသမွွ်ကာလပတ္လုံးေသသည္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍
ငိုေႂကြးျမည္တမ္းလ်က္ပင္ေနရလိမ့္မည္ " ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
၊ ထိုအခါမွဝိသာခါသည္" ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ
ျမတ္စြာဘုရား၊တပည့္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါၿပီ ဟု
ေလ်ွာက္၏။ထိုအခါဘုရား႐ွင္က---
" ဝိသာခါ၊ေသာကေရာက္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊
ေဘးသည္လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ခင္တြယ္တာျခင္းေၾကာင့္သာ
ျဖစ္ရသည္ " ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၍ေအာက္ပါဂါထာကို
ေဟာေတာ္မူေလသည္။
--------------------------------------------------
(၂၁၃)ခ်စ္ခင္တြယ္တာမွဳေၾကာင့္ေသာကသည္ျဖစ္၏။
ခ်င္ခင္တြယ္တာမွဳေၾကာင့္ေဘးသည္ျဖစ္၏။
တြယ္တာျခင္းမွကင္းလြတ္သူအား--
စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်ျခင္း ေသာကသည္မ႐ွိ။
ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း ေဘးသည္အဘယ္မွာ႐ွိပါေတာ့အံ့နည္း။
----------------------------------------------
ဓမၼပဒ၊ပိယဝဂ္၊ဝိသာခါဒါယိကာမဝတၳဳ