“သမုိင္းတြင္ခဲ့သည့္ ဒု႒ဂါမဏိမင္း”

အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာႏွင့္ တုိင္းျပည္အာဏာ အခ်ဳပ္အခ်ာကုိ ထိပါးလာတဲ့သူဟာ ထုိတုိင္းျပည္ ထုိဘာသာ ထုိသာသနာ၊ ထုိတုိင္းျပည္ရဲ႕လူမ်ဳိးအတြက္ မိတ္ေဆြျဖစ္နုိင္မလား၊ ရန္သူျဖစ္နုိင္မလား စဥ္းစားစရာလုိမည္မထင္။ ထုိသူမ်ားကုိ မိတ္ေဆြလုိ႔ သတ္မွတ္မည္လား၊ (သုိ႔မဟုတ္) ရန္သူလုိ႕ သတ္မွတ္မည္လား၊ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကုိ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူမ်ားကေတာ့ မိတ္ေဆြလုိ႔ သတ္မွတ္မည္မဟုတ္၊ မိတ္ေဆြမဟုတ္သူကုိ မိတ္ေဆြလုိ႕သတ္မွတ္လုိက္ရင္ သတ္မွတ္သူမွာ ေကာင္းက်ဳိးျဖစ္နုိင္မလား၊ ဆုိးက်ဳိးနဲ႕ၾကဳံေတြ႕နုိင္မလား အရွည္ၾကီးစဥ္းစားဖုိ႕မလုိ၊ မုခ် ဆုိးက်ဳိးနဲ႔ ၾကဳံေတြ႕ရမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ ထုိဆုိက်ဳိးေတြ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ ေမတၱာထုိင္ပုိ႔လုိ႔ ရနုိင္မည္လား (သုိ႔မဟုတ္) ထိေရာက္သည့္ တုံ႔ျပန္မႈေပးမွ အဆင္ေျပမည္လားဆုိရင္ ထိေရာက္သည့္ တုံ႔ျပန္မႈေပးမွ အဆင္ေျပမွာပါ။
အတုယူစရာ အေနအားျဖင့္ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးကုိ ဥပမာေပးရမည္။ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးဆုိတာက က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိမ်ားကုိ ရွင္းလင္းျပီး သာသနာကုိ ထြန္းလင္းေတာက္ပေစနုိင္ခဲ့သည့္ မင္းေကာင္း မင္းျမတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္ က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိမ်ားကုိ ရွင္းလင္းသုတ္သင္ခဲ့ရတာလဲဆုိရင္ တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖက အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကုိ ေစာ္ကားခ်င္တုိင္း ေစာ္ကားခံရတဲ့ အျဖစ္ဆုိးက လြန္ေျမာက္ဖုိ႔နဲ႕ ဘာသာ သာသနာကုိ ခ်ီးျမွင့္ေျမွာက္စားခ်င္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ ဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ အနုရာဓျပည္မွာ ဧဠာရက်ည္းမိစၦာမင္း ဘုရင္ျဖစ္ေတာ့ က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိေတြက ဗုဒၶဘာသာမ်ားရဲ႕ အထြဋ္အထိပ္ကုိးကြယ္ရာ ေစတီ၊ ေဗာဓိပင္၊ ေက်ာင္းဇရပ္မ်ား ဖ်က္ဆီးမီး႐ႈိ႕ပစ္လုိ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ဟာ အေရာင္မထြက္နုိင္ဘဲ ညွဳိးမွိန္ခဲ့ရတာပါ။ ထုိအခ်ိန္မွာ ထုိက်ည္းမိစၦာဒိ႒ိမ်ားကုိ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးက သုတ္သင္ရွင္းလင္းျခင္းမျပဳဘဲ ေမတၱာထုိင္ပုိ႔လုိ႕ ျဖစ္နုိင္-မျဖစ္နုိင္ ဦးေႏွာက္ရွိပါလ်ွင္ စဥ္းစားလုိ႔ရမည္ျဖစ္၏။
သုိ႔တည္းမဟုတ္ ငါေကာင္းစားလ်ွင္ ျပီးတာပဲဆုိ၍ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္လႊဲေနခဲ့လ်ွင္ ယေန႔အခ်ိန္ေလာက္ ဆုိပါလ်ွင္ သီဟုိဠ္မွာ သာသနာကြယ္ေလာက္မည္ျဖစ္၏။ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးရဲ႕ မွန္ကန္သည့္ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္ထိ သီဟုိဠ္မွာ သာသနာျမင္ေတြ႕ခြင့္၊ ေက်ာင္းကန္ ဇရပ္ ေစတီပုထုိး ေဗာဓိပင္မ်ား ျမင္ေတြ႕ခြင့္ ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ ရေနၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ။ ေျပာခ်င္တာက ဘာသာ သာသနာ လူမ်ဳိးအတြက္ ၾကမ္းရသည့္ အခါရွိသလုိ၊ နူးညံ့ရသည့္အခါမ်ဳိးလည္း ရွိခဲ့တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ပါ။ ၾကမ္းရမည့္ေနရာ ေပ်ာ့ညံ့ေနပါမူ၊ နူးညံ့ရမည့္ေနရာ ၾကမ္းခဲ့ပါမူ ေနရာမက်နုိင္ေပ။ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးရဲ႕ က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိမ်ားကုိ ႏွိမ္ႏွင္း သုတ္သင္ရွင္းလင္းခဲ့ျပီး သာသနာကုိ ေနလုိ လလုိ ထြန္းလင္းေတာက္ပနုိင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ သာသနာျပဳနုိင္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ ယေန႔ ဗုဒၶသာသနာအတြက္ အဖုိးမျဖတ္နုိင္ေသာ စြမ္းေဆာင္ရည္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ အတုယူဖြယ္ရာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပင္ျဖစ္၏။ ဝစီကံပင္မက ကာယကံေျမာက္ သုတ္သင္ရွင္းလင္းနုိင္ခဲ့လုိ႔ ယေန႔ထိသီဟုိဠ္မွာ သာသနာတည္ေနျခင္းပါ။ မသုတ္သင္ မရွင္းလင္း၊ အညံ့ခံ၍ ထုိက္တန္သည့္တုံ႔ျပန္မႈကုိ မေပးခဲ့ပါမူ ေခတ္အဆက္ဆက္ က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိတုိ႔ရဲ႕ ေစာ္ကားခ်င္တုိင္းေစာ္ကားတာမွန္သမ်ွကုိ လည္စင္းခံရျပီး ဗုဒၶသာသနာ ေပ်ာက္ကြယ္ဖုိ႔ပင္ ရွိေတာ့မည္ျဖစ္၏။ ဗုဒၶသာသနာေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါလ်ွင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားလည္း မ်ဳိးတုံးသြားေတာ့မွာပါ။ ဗုဒၶဘာဝင္မ်ား မ်ဳိးတုံးသြားပါလ်ွင္ ဗုဒၶရဲ႕ အေမြအႏွစ္မ်ားလည္း ကာကြယ္မည့္သူ မရွိေတာ့သျဖင့္ က်န္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါေပ။ ဗုဒၶအေမြအႏွစ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလ်ွင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႕အတြက္ ရရွိမည့္ ကုသုိလ္ထူးမ်ား မရရွိနုိင္ေတာ့သည့္ အတြက္ ၾကီးမားေသာ ဆုံးရႈံးနစ္နာမႈေတြ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။
အမ်ဳိးအတြက္ဆုိ ကာယကံ ဝစီကံ မေနာကံမ်ားႏွင့္ အင္တုိက္အားတုိက္ က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိမ်ားကုိ သုတ္သင္ရွင္းလင္းျပီး ဗုဒၶသာသနာကုိ ေနလုိ လလုိ ထြန္းလင္းေတာက္ပေအာင္ သာသနာျပဳသြားခဲ့ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီးကား လူပင္ေသေသာ္လည္း နာမည္ကေတာ့ ဗုဒၶသာသနာသမုိင္းမွာ ယေန႔ထိ ရွိေနဆဲ၊ ရွင္သန္ေနဆဲ၊ မွတ္တမ္းတင္ေနဆဲပင္။ က်ည္းမိစၦာဒိ႒ိမ်ားကုိ ဝစီကံကုိ အသားထား၊ ကာယကံျဖင့္ သုတ္သင္ရွင္းလင္းျပီး ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္ႏွင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအက်ဳိး၊ ဗုဒၶသာသနာဝင္မ်ား အက်ဳိးကုိ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြတ္ခဲ့ေသာ ဒု႒ဂါမဏိမင္းၾကီး ယခုထိ အသက္ရွင္ေနဦးမည္ဆုိပါလ်ွင္…။
အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္)